7 Տողացի
Տես, արեւելքում, երբ բարեբեր լուսատուն
Բարձրացնում է իր այրվող գլուխը, յուրաքանչյուր տակի աչքը
Տալիս են նրան իր նորահայտ տեսարանին,
Ծառայելով հայացքներով նրա սրբազան մեծությանը․
Եւ երբ մագլցում է զառիվեր երկնային բլրին,
Հիշեցնելով ամրակուռ երիտասարդ իր միջին տարիքում,
Դեռեւս մահկանացուների հայացքները հիանում են իր գեղեցկությամբ,
Հետեւելով իր ոսկի ուխտագնացությանը,
Բայց երբ բարձրագույն կետից, հոգնած կառքով,
Որպես անզոր ծերություն նա ճոճվելով հեռանում է օրից,
Աչքերը (նախկինում՝ հարգալից) այժմ շրջում են
Դեն այդ ցածր հատվածից եւ նայում այլ կողմ․
Այդպես եւ դու, ինքդ անցնելով քո կեսօրը,
Չնկատված կմեռնես, եթե դու չունենաս որդի։
Order:
1