15 Տողացի
Երբ ես մտածում ամեն բան, որ աճում է
Մնում է կատարելության մեջ սոսկ փոքր մի պահ,
Որ այս հսկայական բեմը ներկայացնում է ոչ քան հանդեսներ
Որտեղ աստղերը գաղտնի ազդեցությամբ մեկնում են.
Երբ ես հասկանում եմ, որ մարդկանց ինչպես եւ բույսերի աճումը,
Աջակցում եւ կասեցնում է հենց նույն իքնը երկինքը,
Հանդուգն են իրենց պատանի հյութի մեջ, բարձրությունից իջնում են,
Եւ հանդերձն իրենց խրոխտ վիճակի հիշողությունից դուրս է․
Հետո միտքն այդ անհաստատուն կացության մասին
Դարձնում է քեզ առավել հարուստ երիտասարդությամբ իմ աչքում,
Որտեղ կործանիչ Ժամանակը բանավիճում է Քայքայման հետ
Դարձելու ձեր օրը երիտասարդության մռայլ գիշեր,
Եւ ամենը պատերազմում ժամանակի հետ քո սիրո համար,
Հենց նա վերցնի ձեզնից, ես կպատվաստեմ ձեզ նորը:
Order:
1