90 Թարումեան
Ուրեմն ատի՛ր, եւ թե կուզես՝ հիմա՛։
Հիմա, երբ որ աշխարհն ինձ հակառակ է,
Ճկի՛ր ինձ բախտիս հետ դու անխնա,
Ու նաեւ մի՛ եղիր վերջին փորձանքը:
Ա՜հ, մի՛ արա, երբ ես ցավից փրկվել եմ,
Արի պարտված վշտի վերջապահում․
Մի՛ հավելիր քամոտ մթին անձրեւը․
Մի՛ հապաղիր, թե ցավ ես ինձ բերում։
Եթե կուզես լքել ինձ՝ ոչ վերջում,
Երբ մյուս ցավերը կավարտեն սկսածը,
Այլ եկ սկզբնագրոհով․ որ հենց սկզբում
Ես ճաշակեմ Ճակատագրի հարվածը․
Զի այլ վշտեր, որ ա՛րդ են վիշտ թվում,
Քեզ կորցնելու հետ չեն համեմատվում:
Order:
7