90 Մերուժան
Ատի հենց էսօ´ր, եթե վաղ թե ուշ – պիտի´ ինձ ատես:
Էսօ´ր, երբ կյանքը մտքին դրել ա վաստակս ջնջի´,
Միացի´ բախտի պարսաքարերին, որ ուղիս հատե´ս –
Ո´չ թե ըսպասի, որ մի չա´ր առիթ քեզ հատուկ կանչի:
Խելահեղ սիրտս էլ չի´ փոթորկվում խելագար բոցով:
Նորից ձեռ չտա´ս ծնկաչոք ողբիս անթեղ կրակին,
Մռայլ գիշերըս հանկարծ չփոխե´ս – չա´ր լուսաբացով,
Բա´խտս կանխորոշ – թո մնա խավա´ր, առանց ճրագի´:
Թե պիտի լքես, ոտըդ հետ մի´ քից – հենց էսօ´ր լքի,
Որ էս առօրյա ցավ ու դարդերը ցա´վ չհամարեմ:
Արի հենց դեմի´ց: Ու թո վերջնական հարվածը կյանքի
Ինձ դեմի´ց հասնի: Ու թո էդ լեղին – դեմի´ց ճաշակեմ,
Որ մանր-մունր ու անկարևոր ցա´վը էսօրվա,
Որ մա´հ ա թվում, կորըստիդ դիմաց հե´չ բան էրեվա:
Order:
6